Pijnlijke liefde voor schoenen
Pijnlijke Liefde voor Schoenen
Lekker winkelen met mijn zusje in Deventer, een stad waar zij al meer dan twintig jaar woont en die ze op haar duimpje kent. Leuk, want zo kom ik in winkeltjes waar vaak iets bijzonders te vinden is.
Zo ook deze keer: een paar prachtige schoenen. Helaas zie ik mijn maat er niet bij, dus ik zoek een verkoopster die mij verder kan helpen.
Het is druk en wanneer ik uiteindelijk aan de beurt ben, krijg ik de opmerking: "Als het niet in het rek staat, dan zijn ze er niet meer."
"Maar het paar in de etalage dan? Kan dat toevallig mijn maat zijn?" opper ik.
Een zucht en een steun, maar ze gaat kijken. Gelukkig, maat 39! Met een uitneembare zool, dus gauw mijn eigen zooltjes erin en passen. Ik loop drie stappen en besluit dat ze helemaal prima zijn.
De verkoopster is duidelijk opgelucht en weet zowaar een glimlach op haar gezicht te toveren als ze mij de tas overhandigt met daarin de droomschoenen.
Eenmaal thuis besluit ik ze meteen aan te doen. Na een tijdje voel ik dat ze uit moeten. Ze knellen en mijn voeten snakken naar meer ademruimte.
Overmoedig denk ik dat het wel beter wordt. Ik moet ze gewoon nog wat uitlopen. De liefde is nog niet helemaal bekoeld.
De volgende ochtend doe ik ze weer aan. Ze staan superleuk onder mijn nieuwe spijkerbroek en de kleuren zijn zo fris. Helemaal blij stap ik naar buiten. Een uurtje later stap ik op blote voeten weer binnen. Blaren op mijn hielen, rode kleine teentjes aan de buitenkant van mijn voeten.
Een aantal dagen later, de teentjes zijn weer op kleur en de blaren genezen, doe ik weer een poging. Dit keer met dunnere sokjes.
Het gaat goed. Grote problemen blijven uit en lange wandelingen doe ik maar niet meer op deze schoenen, daar gebruik ik mijn wandelschoenen voor.
Een jaar later. We zijn op vakantie in Sardinië. De leuke schoenen zijn mee. Het is warm en de meeste tijd loop ik op slippers of blote voeten. Maar het wandelen met onze hondjes doe ik op mijn hippe schoenen.
Aan het einde van de vakantie doet mijn grote teen een beetje pijn. Ik besteed er weinig aandacht aan, maar ontdek op een gegeven moment dat mijn nagel aan de rechterkant loslaat.
Door het regelmatig stoten van de nagel tegen de voorkant van de schoen is er een trauma ontstaan. In de vakantie van vier weken groeide mijn nagel te veel voor de te krappe schoen.
Dit keer besluit ik dat het genoeg geweest is. Ik beloof mezelf beter op te letten en niet meer als een verliefde puber voor de eerste de beste schoen te gaan. Ik ben tenslotte de zestig gepasseerd.
